Μιά σύγχρονη Ορθόδοξη Ιεραποστολική μορφή έφυγε σωματικά από ανάμεσα μας, και τα ορφανά παιδιά της Αφρικής έμειναν για δεύτερη φορά στη ζωή τους ορφανά. Ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων, με το Ιεραποστολικό του έργον κατέστη κορυφαίος σύγχρονος Ιεραπόστολος, που ξέφυγεν του μικρού χώρου της Κύπρου και του Ελληνισμού,  και μετέστη στον ευρύτερον χώρον της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό επαξίως, μια άλλη σύγχρονη κορυφαία Ιεραποστολική μορφή της Κύπρου, ο Αετός της Ορθοδοξίας στην Αφρικανική Ήπειρον, ο μακαριστός Πατριάρχης Πέτρος, το 2002, του απένειμεν το υψηλόν οφίκκιον του Πρωτοπρεσβυτέρου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.Το μυστικό της επιτυχίας του κορυφαίου Ιεραποστολικού έργου του μακαριστού πατρός Ευέλθωντος ήταν πρώτιστα η βαθειά του πίστη στο Θεό, δεύτερον, η ευσέβεια και η ευλάβεια της οικογένειας του με πρώτη την ηρωϊδα Πρεσβυτέρα του κ. Ανδρούλα, που του στάθηκε δίπλα του μαζί με τα παιδιά του, και τρίτον, ο σεβασμός του κόσμου στο άμωμον πρόσωπον του που συνέπερνε τους πάντες με την αρετή της φιλανθρωπίας να ζήσουν στη γη τις ουράνιες ηλιακτίδες της αγάπης της Βασιλείας του Θεού. 
Η προσφυγιά στην ίδια του την πατρίδα κι η μεγάλη τραγωδία να θάψει το παιδί του, δεν τον λύγισαν, τον έφεραν πιο κοντά στο Θεό. Αντίθετα άνθρωποι που ζούν ήδη ερήμην της παρουσίας του Θεού, και με τα πιο ασήμαντα προβλήματα, απομακρύνονται περισσότερον εκ του Θεού Το μυστήριον του πόνου μετατρέπεται στη ζωή των ευσεβών και αγίων ανθρώπων σε δημιουργική  φιλανθρωπική παρουσία του Θεού που ωφελούνται οι χήρες και τα ορφανά, οι πονεμένοι συνάνθρωποί μας, γιατί στο πρόσωπόν τους συναντούμε τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν.Ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων, με τα μεγάλα και θαυμαστά και θεάρεστα έργα του (Ιεροί Ναοί, Ιδρύματα στη Κύπρο και στην Αφρική κι όπου μπορούσε, υποτροφίες σε άπορα και ορφανά παιδιά της Αφρικής), επαλήθευσε τη μεγάλη ρήση του γνωστού φιλόσοφου Γουϊλλιαμ Τζέϊμς (+1940) ότι «η καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσεις σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από τα χρόνια της ζωής σου».Ευχαριστώ το Θεό που γνώρισα την άγια οικογένεια του και έστω και για λίγο μαθήτευσα κοντά του μέσα από την αφοσίωση του στο ποιμαντικό, το εκπαιδευτικό, το Ιεραποστολικό και το φιλανθρωπικό του έργο. Όταν διακονούσα ως Μητροπολίτης Κένυας στη δεκαετία του ενενήντα είχα τη τιμή να υποδεχθώ στη Ναϊρόμπι την πρεσβυτέρα του Ανδρούλα, τον Πίερο Μαρκουλή και τη γυναίκα του Σωτηρούλα, τη κ. Φωτίου, τον κ. Αναστάση και τη σύζυγό του για τα εκγαίνια του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, που είχε την ευθύνη για το κτίσιμο του ο μακαριστός π. Ευέλθων με τη βοήθεια ευσεβών χριστιανών από το Παραλίμνι. Το κτίσιμο του Ιερού Ναού έγινε αφορμή πολλοί ιθαγενείς να δοξολογούν και να ευχαριστούν τον Θεό διά το θαύμα που ζούσαν, να έχουν μετά από πολλά χρόνια στη θέση μιας μισογκρεμμισμένης χωμάτινης καλύβας ένα πέτρινο ευλογημένο Ναό.